Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej. Cele: porównywanie masy przedmiotów; zapoznanie z działaniem wagi szalkowej.
Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 19. Cel: rozwijanie sprawności fizycznej.
Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.
• Zapoznanie z wagą szalkową.
Waga szalkowa.
Dzieci oglądają wagę, nazywają jej części.
• Pierwsza sytuacja. Kładziemy na lewej szalce misia, a na prawej – trzy klocki.
− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?
− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?
• Druga sytuacja.
Kładziemy na lewej szalce misia, a na prawej – cztery klocki.
− Co jest cięższe? Co jest lżejsze?
− Po czym poznaliście, że cztery klocki ważą tyle co miś? (Ilość klocków musi być taka, aby ich masa równoważyła masę misia).
• Trzecia sytuacja.
Kładziemy na lewej szalce misia, a na prawej – pięć klocków.
− Co jest cięższe? Po czym to poznaliście?
− Co jest lżejsze? Po czym to poznaliście?
• Ćwiczenia w porównywaniu masy przedmiotów.
Różne przedmioty, np.: klocki, piłeczki, lalki, misie, tworzywo przyrodnicze, wagi szalkowe. Porównujemy masę wybranych przedmiotów i określa, co jest cięższe, co jest lżejsze.
• Karta pracy, cz. 4, s. 55. Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.
Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 19.
Szarfy zastąpimy wstążką lub sznurkiem
• Marsz po obwodzie koła, dłonie oparte na biodrach – kciuk znajduje się z przodu, a pozostałe palce – z tyłu. (Należy zwrócić uwagę na wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch, wysokie podnoszenie kolan).
• Swobodny bieg po sali, na hasło: Wichura – podbieganie przez dzieci do ściany i przyleganie do niej plecami, ramiona ułożone w skrzydełka, brzuch wciągnięty.
• Marsz po sali, szarfa leży na głowie, złożona na pół, odliczenie sześciu kroków, wspięcie na palce, uniesienie ramion w górę, wdech nosem, opuszczenie ramion, wydech ustami.
• Leżenie na brzuchu, ramiona wyprostowane (są przedłużeniem tułowia), na sygnał podniesienie głowy i rąk z szarfą nisko nad podłogą, wytrzymanie około 5 sekund, opuszczenie głowy i rąk.
• Siad prosty, podparty z tyłu, rozłożona szarfa leży na podłodze – zwijanie szarfy jedną nogą, zgiętą w kolanie, przesuwając ją palcami stopy. Potem – zmiana nóg.
• Pozycja stojąca, trzymanie szarfy za plecami jedną ręką, podniesioną do góry – łapanie szarfy od dołu drugą ręką, opuszczoną, zgiętą w łokciu, przeciąganie szarfy rękami, naśladowanie wycierania się ręcznikiem. Potem – zmiana rąk.
• Ćwiczenia w parach: siad prosty w rozkroku naprzeciw siebie, oparcie stóp o stopy partnera, trzymanie dwóch szarf wyciągniętymi do przodu rękami (jak do przeciągania liny), naprzemienne pociąganie za szarfy przez ćwiczących, odchylanie się i pochylanie partnera.
• Bieganie przez dzieci po całej sali, na której są porozkładane szarfy (gniazda). Na hasło: Ptaszki – do gniazd – wchodzenie do szarf, układanie rąk w skrzydełka.
• Siad klęczny na obwodzie koła, trzymanie dłońmi szarfy za końce, oparcie dłoni o podłogę blisko kolan, odsunięcie szarfy jak najdalej (zwrócenie uwagi, aby pośladki pozostawały oparte na piętach), głowa pochylona, znajduje się pomiędzy ramionami – kwiat się rozwija.
Powolne przesuwanie szarfy do kolan, uniesienie ramion z szarfą do góry, pogłębienie odchylenia- kwiat jest rozwinięty.
• Marsz po obwodzie koła, ramiona z szarfą uniesione do góry.
